De wilde wei is een kleinschalig 100% natuurlijk fruitbedrijf
met veel Biodiversiteit
houdt zich bezig met
juice of life, levenselixir
of jus de vie
zuur bewaart,
azijn verjongt
’t is nen smoelentrekker
tot aan ’t plafond
Het plezier van de markt is dat sommigen die iets over je product weten, ook vertellen en zo bouw je ’n leuk lexicon over je product, in dit geval de smoelentrekker. Mensen houden van zuur, van jongs af aan; de kreet van zuur in je mond doet je allerlei bekken trekken. De smoelentrekker, daar kom je even mee toe en is een plezant uit het leven gegrepen realiteit.
De wilde wei produceert fruit op een natuurlijke wijze, ze probeert natuur en fruitproductie met elkaar te laten overeenstemmen. Alle levende wezentjes zijn welkom op dit terrein. Ik heb geen weet van kilo’s per vierkante meter of andere traditionele essentie van het telen van fruit maar mijn enthousiasme om in een rustige omgeving bezig te zijn in functie van de natuur en daarenboven gezonde en bovenal lekkere vruchten te veroorzaken, vind ik top.
Omdat ik zo van mosterd en het experiment hou, wou ik mosterd maken en ben in appelazijn blijven steken, appelciderazijn namelijk. Appelciderazijn is een eeuwenoud wondermiddel en vooral bekend voor haar helende eigenschappen en dat is een understatement want het werkt ook en vooral preventief. Volgens de literatuur is het een voorloper van antibiotica omdat het te pas en te onpas werd ingezet tegen allerlei kwaaltjes met dien verstande dat appelazijn supergezond is. Een goede maag getuigt van gezond verstand en appelazijn kan daarbij goed helpen.
Mosterdblad is hier veelvuldig aanwezig en ik geloof in de kracht van het mosterdzaadje want zo’n lekker pittige salade wil je aan iedereen laten kennismaken mmm en het past zo hard bij een saladesaus; er bestaat geen echt nederlands woord voor. Vinaigrette vind ik zo lekker en daarenboven vervult het de functie van een aperitief maar evengoed van digestief want azijn prikkelt de spijsvertering voor en na de maaltijd. In de franse keuken is de starter steeds een salade met 4 potjes zijnde peper, zout, olie en azijn die standaard op tafel staan. Na de starter komt de hoofdschotel.
Vermits de biomarkt in Alken en omstreken helemaal vol zit met de meest gedreven professionelen, is mijn afzetgebied klein en richt ik mij op plaatselijke, bio- en boerenmarkten. Vandaag moet ik besluiten dat de digitale snelweg noodzakelijk is om mijn producten aan de man/vrouw te krijgen. Wat verkoopt de Wilde Wei? Waar kan je die producten kopen ?
De kracht van mijn product is de ‘smaak’. Als je de vrucht plukt om mooi bij de klant te arriveren, pluk je groen en onrijp om de vrucht mooi en acceptabel bij de klant te krijgen en daardoor verlies je veel smaak. Hier wordt fruit rijp geplukt en als de rijpe vrucht in de avond niet weg is maak ik er concentraat van en die bewaar ik net zo lang ik wil maar wat ik bedoel is dat als de vrucht volledig tot haar recht mag komen dan is een zure bes plots een suikerbom (maar die kennis is verloren gegaan) Mijn siropen zijn voldoende zoet met slechts 300g candijsuiker op 1 liter sap. In de toekomst kan ik zoeten met het ingekookte sap van kersen en druiven maar een andere bewaartechniek is drogen. En gedroogd fruit is de meest gezonde manier om te bewaren omdat alle voeding in de vrucht aanwezig blijft behalve het water. Dit gedroogd fruit heeft een eindbestemming gevonden, namelijk Chutney. En dit product samen met de Pickles is de nieuwe confituur. “Een eindeloos experiment” en net dit is de drive van de kleine ondernemer, de voldoening van het bezig zijn met de dingen die je belangrijk vindt, een eeuwige zoektocht, een queeste. ;-))